Τα χελιδόνια

Τραγουδούσαν και χόρευαν με μια ουράνια αρμονία. Τα μικρά τους ολόλευκα φτερά καθώς άνοιγαν έδιναν τον ρυθμό της όμορφης ανοιξιάτικης συναυλίας. Αγαπούσαν τον Κύριό Τους και οι μελωδίες τους ήταν αφιερωμένες σε Αυτόν. «Ἀπό  δε ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπι πᾶσαν  τήν  γήν ἕως ὥρας ἐνάτης». Το τραγούδι τους έπαυσε να είναι χαρούμενο. Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα. Από τότε άλλαξαν τον λευκό τους μανδύα σε μαύρο. Σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.