Τα κειμήλια της Σαλαμίνος

Οποίας υπηρεσίας παρέσχεν η Μονή της Σαλαμίνος και η Σαλαμίς εν γένει είς τα Αθήνας κατά τα έτη της δουλειάς και του Αγώνος, τούτο πρέπει να γείνη αντικείμενον ιδίας μελέτης. Από το πέραμα έως είς το Αμπελάκι, ως και από την παραλίαν των Μεγάρων έως είς την Μονήν είναι μια λωρίς θαλάσσης. Εν τούτοις η λωρίς αυτή ήτο «ατρύγετος πόντος» διά τους Τούρκους θαλασσομάχους!

Η λαϊκή μούσα εξύμνησε την Χάρη της, που απέκρουσε πάσαν από των Μεγάρων επίθεσιν των βαρβάρων, διά των χειρών των ηρωικώς αμυνομένων προς σωτηρίαν των γυναικοπαίδων ανδρών του Αγώνος. Η περισωθείσα περικοπή αυτά τραγουδεί και λέγει, διά λογαριασμόν του Κουταχή:

«Χωριά και κάστρα και βουνά, κι όλα τα Μοναστήρια, τα διάβηκα, τα πάτησα και τάκαμα όλα στάχτη. Μα η Παναγιά της Κούλουρης, το μέγα Μοναστήρι, οπούχει εξήντα σήμαντρα κ' εικοσιτρείς καμπάνες, στέκεται και με πολεμά.....δεκάξη φόρμους έκαμα κ' εικοσιεννιά γιουρούσια, μα η φωτιά της μ' έκαψε!....φεύγω και την αφήνω».

Ο ΑΝΑΔΡΟΜΑΡΗΣ

ΤΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

Δ.ΓΡ. ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ - 1914