Το βασιλόπουλο των Μεγάρων και η Μονή του Δαφνίου

Το βασιλόπουλο των Μεγάρων αρραβώνιασε τη βασιλοπούλα της Ελευσίνας. Μια μέρα, που κολυμπούσε το βασιλόπουλο στη θάλασσα του Σκαραμαγκά, έχασε την αρραβώνα του. Βουτώντας και ξαναβουτώντας για να την εύρη εχασομέρησε και δεν τουρχότανε να φύγη ως την ώρα, που κρύφτηκε πια ο ήλιος πίσω απ΄τα βουνά της Σαλαμίνας. Ο ήλιος κρύφτηκε, μα βγήκεν απ' τους κάβους μια φούστα Αλτσερίνικη, τον έπιασε και τον πήγε στη Μπαρμπαριά να τον πουλήσει σκλάβο. Ο αφέντης, που τον αγόρασε, λέει μια μέρα στους δούλους του, πως σ' εκείνον από δαύτους που θα μπορέση να ξεχερσώσει ένα ρουμάνι, που απόχτησε πίσω από τα' άγρια βουνά και τα κάρκαρα, θα του δώσει τη λευτεριά του. Πολλοί τα' αποφάσισαν, μα κανένας δεν μπόρεσε ούτε να ζυγώση στον αγριότπ' αυτόν, που φώλιαζαν λογιώ-λογιώ αγρίμια και το πατούσαν λογιώ - λογιώ στοιχειά. Το βασιλόπουλ' όμως αποκότησε και πήγε. Στη μέση της λαγκαδιάς περνούσε ένα βαθύ ρέμμα και στον όχθο του εμάλλωνε με τον βορριά ένας θεόρατος πλάτανος.

Εκεί που καθάριζε τους βάτους, που ήσανε στο ξήλιο του πλατάνου, είδε μια πλάκα, τη σήκωσε και ηύρ' από κάτω θησαυρό∙ όλο φλουρί βενέτικο. Τον εσκέπασε πάλι, και όταν ετέλειωσε το ξεχέρσωμα όλου του ρουμανιού, κι' αφέντης του τον ελευθέρωσε και τόσο ευχαριστήθηκε, που του' δωσε και χρήματα για νάχη να ξοδεύει στο ταξείδι του και ν' αγοράση και κανένα δώρο για τους δικούς του, τον παρακάλεσε το βασιλόπουλο να του δώση την άδεια ν' αγοράση και ένα φόρτωμα αλάτι, γιατί δεν έχουν τάχατε στον τόπο του. Αγοράζει λοιπόν επτά βαρελάκια και τα γεμίζει με τα φλουριά του πλατάνου στρώνοντάς τα από κάτω και σκεπάζοντάς τα από πάνω με αλάτι.

Τότε μπαίνει ο καλός σου σ' ένα καΐκι με τα βαρελάκια του και τραβάει κατά του Σκαραμαγκά το μέρος. Έτσι επρόσταξε ο αφέντης του να τον πάνε εκεί που τον εσκλάβωσαν.

Η βασιλοπούλα πάλι, όταν εχάθη το βασιλόπουλο, αποφάσισε να γίνη καλόγρηα, και πήγε να ασκητέψει κοντά σ' ένα γέρο ερημίτη, που εβασάνιζε το κορμί του μέσα στο εκκλησιδάκι του Άι-Νικόλα, στο Δαφνί.

Ξεχάσαμε να πούμε, πως το δακτυλίδι του βασιλόπουλου, που του είχε πέση στη θάλασσα,το κατάπιε ένα ψάρι, κι' αυτό το ψάρι έτυχε να το πιάση με την πετονιά του ο γέρω ερημίτης, που κοντά του έμεν' η βασιλοπούλα. Το βλέπει η βασιλοπούλα και βάζει της φωνές: « πάει ο αρραβωνιαστικός μου, πνίγηκε και τον φάγανε τα ψάρια».

Την ίδια τη στιγμή όμως βλέπει νάρχεται τον ανήφορο απ' τη θάλασσα του Σκαραμαγκά κάποιος κυλώντας ένα βαρελάκι.

Αναγνωρίστηκαν τότες - χαραίς, κλάμματα, αγκαλιάσματα...... βάλε πια με το νού σου - και πρώτη τους δουλιά ήταν να κατέβουν στη θάλασσα, και ο ασκητής απόκοντα, και να κουβαλήσουν και τα' αλλα έξη βαρελάκια. Αποφασίζουν λοιπόν, και ξοδεύοντας τα φλουριά των τριών μόνο βαρελιών, χτίζουν το μοναστήρι του Δαφνιού και μονάζουν μέσα σ' αυτό και οι τρείς. Αμή τ' άλλα τέσσαρα θα μου πήτε τι απόγιναν; Αυτά τάθαψαν, και - Κύριε, μεγάλα τα κρίματά σου! - είναι ακόμη θαμμένα, και χαρά σ' εκείνον, που θαν τα βρή μια μέρα.

ΤΟ ΔΑΦΝΙ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΡ. ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ

ΕΣΤΙΑ - 1920